Acım Geçmedi , Büyüyor..

Bak yine gece oldu. Seni düşünebileceğim bir gece daha.. Seni özleyebileceğim bir gece daha.. Sen benim mutluluğum musun , yoksa hüznüm mü anlamış değilim ben!
Ama öyle bir şeysin ki ne kadar zaman geçse de geçsin sensiz yaşamak zor geliyor. Yediremiyorum  bunu kendime.. Çünkü acılarım hüzünlerim çoğalıyor.. Her gün ağlamaklı oluyorum. Ama sabret diyorum kendi kendime. Sabretmelisin! Yenilme sakın diyorum. Yenilen taraf sen olmamalısın.. Aşkta gurur olmaz , evet ama karşı taraf sevgisiz olursa sana yine kötülüğü dokunacak. Sevmeyecek seni... Hem aptallık değil mi yeniden ?  Ve sen aptallığı hiç sevmezsin.
Yapmamalıyım bunu kendime! Çünkü acım sadece bana. Sen bilmezsin.
Göremezsin , duyamazsın..
Hep merak etmişimdir.. Acaba ne yapıyor şimdi diye düşündüğün oldu mu? Ya da hala oda beni düşünüyor mudur dediğin kendi kendine? Sen de benim gibi karalıyor musun böyle şeyler?
Keşke seni düşündüğüm yerde bir mesaj atsan , düşünmeden yazardım. Ne olacağını bilmeden anlamadan! Sadece yazmış olmak için yazardım.. Ve bunlar taşıyabileceğim şeyler değil artık..  Üzüntülerim günden güne artıyor. Halbuki ben mutlu olmak istiyorum. Sevmek , sevilmek istiyorum.. Ama seni değil! Sevgime değecek birini.. Artık milat oldu öyle seven kişiler biliyor musun? Sevginin ne olduğunu anlayınca kafan öyle bir ayıyor ki.. Bulmak ne kelime bakamıyorsun bile yüzüne..
Belki de bu kadar acı çektirmeseydin ne hakkında yazardım çok merak ediyorum. Bütün bunların sebebi sensin ve bu sebebe hala devam ediyorsun , bilmeyerek! Bilsen neler yapardın acaba?
Hep iyi şeyler düşünmeye çalıştım senin hakkında ama daha sonra yaşattığın acıları hatırlayınca kalbim öyle bir sıkışıyor ki .. Ben diyorum ben bunları hak etmedim!
Ve bir kez daha pişman oluyorum..