Ben yaparım !

İlk gördüğüm de onu içimde bir sıcaklık hissetmiştim. Bu aşkmıydı başka bir şeymiydi tam bilemedim.. Hangimiz emin olabiliyorduk ki aşktan , sevgiden ... Belki de geçiçi bir şeydi. Ama geçmedi , hala devam ediyo.. Bunu hissedebiliyordum.. Ama ya o ? İşte bundan bir türlü emin olamıyorum.. Eskiler canlanınca içinde bir yerde bir şeyler vardı.. Ve bu onu yenemiyordu. Kahretsin ! Acı vericiydi bu.. Haketmiyordum bunu , görmeliydi sevgimi .. Yada ben mi gösteremedim ? :/ Ama biliyordum , emindim kendimden! Başka kimseyi bu kadar değer vererek sevmemiştim. Peki neden karşılıklı değildi  ? İçinde bir yerde bir şeyler vardı.. Biliyordum. Peki ben ne oluyordum ? Oyunmuydu hepsi.. Koca bir yalan falan ?! Bana karşı duygularında dürüst olmalıydı.. En azından bunu çok göremezdi ya bana ? Bende ona göre davranırdım.. Sevgimi azaltamazdım belki ama ilgimi azaltırdım. Yerli yersiz konuşmazdım . Yada ne bileyim yakın sanıp sevdiklerimle tanıştırmazdım. Belki becemezdim de .. Sevgim ağır basar ve içimdeki sese kulak vermezdim.. Ama ben ne onun nede bir başkası gibi olamam. En azından bir vicdanım var. Ona ses verebilirim. Kimisi yapmaz , ama ben yaparım! Onu üzmem , içime atar , yoluma bakarım.